|
Himalaya heaven
De bus terug de vallei in ging om half zeven vanochtend. Dat leek mij
te vroeg, want ik wilde nog een keer wakker worden op 3600 meter hoogte
in mijn houten hotelkamer met aan drie kanten ramen waardoor je de besneeuwde
toppen van de Himalaya vanaf de eerste zonnestralen kunt zien. Juist vanmorgen
onthulde zich een nieuwe top, die niet eerder te zien was door het kluitje
wolken dat er dagenlang omheen hing maar nu is weggeblazen door de thermiek.
Nieuwerwetsig
Doch het plan
is en was vandaag een stuk terug de vallei in te gaan en te overnachten
in een tentenkamp halverwege. Tentenkampen zijn hier populair. Het wachten
is nu op een toevallige jeep, want taxi's zijn er niet en na de ochtendbus
van 7 uur komt de avondbus pas om 5 uur. Telefonisch transport bestellen
gaat ook niet, want zo'n nieuwerwetsig apparaat wordt pas volgende maand
geinstalleerd in Chhitkul, dit dorp aan het uiteinde van de Sanglavallei,
met volgens de laatste telling 578 zielen. Ik loop trouwens het risico
langere tijd aan deze vallei te zijn gebonden, want zojuist vertelde een
Israelische medetoeriste ooggetuige dat de weg naar de hoofdroute 'blocked'
is door een flinke stapel stenen die voor haar ogen naar beneden kletterde.
|
Wonder
Maar je kunt beter wachten in Chhitkul dan in welke andere plek ook. De
zon schijnt helder en de chai (thee met veel melk en suiker) is 'available'.
Aan weerskanten van het dorp staan nog steeds die besneeuwde toppen en de
plaatselijk bevolking blijft rondwandelen met hun typische hoofddeksels
alsof het speciaal voor de toeristen is. Kinnauripetten heten die petten,
naar de streek en de bevolking. En dan staan ze plotseling allemaal om mee
heen en staren ze naar mij en het elektronische wonder waarop ik deze tekst
tik.
Waarschijnlijk is dit de eerste computer die ze zien. 'This is computer',
probeer ik, 'to write letter'. Schaapachtig geknik. Uitwijden over internet
lijkt mij te veel gevraagd. Tsja, in Chhitkul is alles wat afwijkt interessant.
Een toerist die al 'namaste' zegt (goeiedag) wordt uitbundig bewedergroet.
Op de foto willen ze maar al te graag. Als ze daarna het digitale resultaat
meteen te zien krijgen, kan je een nog vrolijkere foto van hun gezichten
maken.
Panoramisch
Terug naar het ontwaken. Dat begint al om 5 uur, als het nog nauwelijks
licht is, door de neuriende autochtone vrouwen die water komen halen bij
de frisse, immer stromende waterstraal juist onder mijn panoramische hotelkamer.
De emmers die ze gebruiken zijn tientallen jaren oud, gezien de gehavende
staat waarin het zilver- en goukleurige metaal verkeert. Hier worden nog
materialen gebruikt die langer meegaan dan een seizoen. Neem bijvoorbeeld
de sloten op de typische opslaghuisjes voor voedsel in de winter - de weg
is dan door de sneeuw 4 maanden dicht. Die sloten heb ik eerder gezien:
in een museum.
|
Charmant
De charmante
colbertjes met kort kraagje die mannen en vrouwen dragen zijn gemaakt
van yakwol. Yaks zijn een soort heavy duty runderen die het barre
klimaat hier weerstaan. Je ziet ze ook veel in Mongolie. Zelfs de herenpantalons
zijn van yakwol en dus feitelijk onverslijtbaar. De vrouwen dragen allen
een paardenstaart, die veelal onzichtbaar verlengd is met yakwol in dezelfde
ravenzwarte tint. Zo zwerven ze rond de waterstraal.
Even later gaan de yaks loeien en slaat ook de hond aan. Gelukkig heeft
hij een probleem met zijn stembanden en klinkt hij als een varken, op
laag volume. Meer vrouwen en kinderen komen nu uit hun huizen, met hun
Kinnauripetten op. Ik waan me weer in National Geographic. Is dit echt?
En hoe lang nog? De huizen worden traditioneel van hout, steen en leisteen
voor de daken gemaakt. Ze krullen aan de bovenkant. Dit zijn de huizen
waar de Lonely Planet van vorig jaar, die waarschijnlijk twee jaar geleden
is geschreven, het over heeft.
Authentiek
Maar de werkelijkheid
wil dat er meer en meer huizen worden gebouwd met metalen golfplaat als
dakbedekking. Funest voor het authentieke gevoel, misleidend want spiegelend
voor de lichtmeter van de fotocamera, maar voor de bevolking goedkoop
en efficient. Over een jaar zal het hier al minder echt zijn, getuige
ook de moderne uitbreiding die de plaatselijke Trekking Craze Guest House
ondergaat. Geen echt authentieke naam ook.
|
